Ale zacznijmy od początku naszą przygodę z tym tajemniczym miejscem i najpierw podejdźmy do tego praktycznie, od strony organizacyjnej. Jest kilka sposobów aby dostać się do Machu Picchu. Oczywiście wszystko zależy od zasobności portfela odwiedzającego, oraz czasu jakim dysponuje. Najwygodniejszą opcją, ale równocześnie najdroższą, jest wykupienie „pakietu turystycznego” obejmującego przejazd bezpośrednim pociągiem z Cuzco do Aqua Calientes, miejscowości u podnóża kompleksu archeologicznego.

Trasa wiedzie urokliwą okolicą wśród wzgórz i miejscowości „świętej doliny”. Siedząc w wygodnym wagonie z panoramicznymi oknami mijamy między innymi od lewej strony lagunę Huaypo, potem Moray, miasto Inków znane z okrągłych tarasów. Następnie dojeżdżamy do Ollantaytambo, gdzie również znajduje się kompleks pięknych budowli inkaskich, aczkolwiek nie tak słynnych jak cel naszej podróży. Tory kolejowe wiodą nas wzdłuż rzeki Urubamba, aż wreszcie nasz komfortowy pociąg dociera do końcowej stacji, jaką jest Aqua Calientes. Miejscowość niesamowicie turystyczna, z mnóstwem hotelików i restauracji na każdą kieszeń. Nie pozbawiona jednak uroku i dająca się polubić, a zapowiadająca mnóstwo emocji na szczycie, gdzie umiejscowione jest mityczne miasto Inków… Opcja ta obejmuje również około 20 minutową przejażdżkę autobusem z szeregiem innych turystów, mnóstwem serpentyn na górę, pod samą bramę wejściową. I kiedy już wreszcie postawimy stopę w tym miejscu, możemy zacząć naszą magiczną podróż, po Inkaskim królestwie…

Jest kilka sposobów na zmniejszenie kosztów dla osób chcących koniecznie zwiedzić słynne miejsce, a równocześnie zaoszczędzić trochę pieniędzy. Można zrezygnować z przejazdu pociągiem bezpośrednio z Cusco. Za to „złapać” lokalny transport busem do Ollantaytambo, co jest o wiele tańsze na tym odcinku. Potem wsiadamy na końcowy odcinek drogi do innego pociągu który zawiezie nas bezpośrednio do Aqua Calientes. Zaoszczędzimy w ten sposób całkiem sporą sumkę, co nie jest bez znaczenia w dłuższych wyjazdach. Kolejny etap może być już podobny do pierwszej wersji. Będziemy jednak bogatsi o doświadczenie w organizowaniu, choć w części swojej wyprawy, co niesie za sobą sporo emocji…

My postanowiliśmy „zdobyć” Machu Picchu swoim sposobem. Oczywiście nie jesteśmy pierwsi w tego typu zwiedzaniu i szukaniu tanich sposobów na wejście do przeróżnych atrakcji. Zrobiliśmy zatem mały wywiad internetowy i z uwagi na to, że podróżujemy po Ameryce Południowej swoim autem, postanowiliśmy dojechać jak najbliżej się da do bram Machu Picchu… Takim miejscem, dokąd można dojechać autem, jest koniec drogi w Hidroelectrica, około 10 kilometrów za miejscowością Santa Teresa. Aby się tam dostać w Ollantaytambo skręciliśmy w prawo i przez następne około 50 kilometrów wspinaliśmy się mozolnie w górę na wysokość około 4300 m n.p.m. W tym czasie klimat zmienił się z przyjaźnie ciepłego na dużo chłodniejszy, a na dodatek zrobiła się niesamowicie gęsta mgła.

Na szczęście po przekroczeniu Paso Abre Malaga, zaczęliśmy zjeżdżać w dół przez kolejne około 100 km i pogoda ponownie się poprawiła. Niesamowite widoki jakie towarzyszą podróżującym tą droga w kierunku Machu Picchu, są z pewnością wartością dodaną tej opcji trasy. Dodatkowo ostatni odcinek jest wyjątkowo malowniczy i wiedzie wzdłuż rzeki Urubamba, która płynie dołem kanionu. Rozlicznymi zakolami przemieszczamy się wąską szutrową drogą, nad urwiskami co i raz dając sygnał klaksonem nadjeżdżającym z naprzeciwka autom, aby nie zderzyć się na wąskim szlaku z jadącymi z naprzeciwka turystycznymi busami, lub nie spaść w przepaść …

Szczęśliwie dojechawszy do samego końca tej emocjonującej drogi znajdujemy niewielki parking, obok punktu gdzie zbierają się turyści wsiadający do swoich busów.

Miejsce okazuje się być przystankiem końcowym nie tylko dla nas. Ustawiamy się obok kilku aut, których właściciele rozpoczęli jakiś czas temu ostatni, pieszy etap dojścia do Aqua Calientes. Bo nie powiedziałem Wam, że właśnie piesza 12 km wędrówka będzie przedostatnim odcinkiem jaki trzeba pokonać w drodze do Machu Picchu...

Nazajutrz rano, pełni sił i werwy, zostawiamy więc auto pod dobrą opieką i meldujemy się na punkcie kontrolnym z biletem do kompleksu. W każdej opcji, zarówno tej najdroższej jak i najtańszej nie unikniemy zakupu biletu wstępu. Można go nabyć przez Internet, albo osobiście w jednej z rozlicznych agencji, lub też osobiście w Cuzco w biurze obsługującym to miejsce. Cena wszędzie jest ta sama i na dziś wynosi 152 SOLE. Tak więc po sprawdzeniu biletów, rozpoczynamy nasz przedostatni odcinek, tym razem na piechotę. Droga nie jest szczególnie trudna, wiedzie prawie w 100% wzdłuż torów kolejowych.

Idziemy lekko pod górkę, jednak marsz nie jest zbyt męczący. W kilku miejscach na tym odcinku usytuowanych jest sporo miejsc gdzie można się zatrzymać na nocleg. Zarówno na kempingu, jak i w hotelu. Dlatego też mijamy sporo osób które idą z plecakami zarówno w jedna jak i w drugą stronę. Jak widać obniżanie kosztów nie jest tylko naszą domeną. Spotykamy osoby z wielu krajów zarówno Ameryki jak i Europy…

Po około 2 godzinach docieramy do celu. I tu mamy dwie opcje w zależności od tego na kiedy mamy bilet wstępu. My aby nie spieszyć się zbytnio dochodzimy do miasteczka dzień przed wejściem do kompleksu. Dlatego też bierzemy w miarę tani pokój w hoteliku i mamy sporo czasu na bliższe poznanie Aqua Calientes. Pierwsze kroki kierujemy jak zwykle na miejscowy market, gdzie z reguły można najtaniej i w miarę smacznie coś zjeść. Marsz wzdłuż torów mocno zaostrzył nam apetyt i już najwyższa pora na posiłek… Miasteczko niesamowicie turystyczne żyje właściwie tylko z turystyki. Jednak można tam znaleźć zakątek tylko dla siebie i delektować się myślą o czekającym nas zwiedzaniu Machu Picchu.

Długo wyczekiwana chwila dla większości zaczyna się bardzo wcześnie rano. Jest taka opinia, że najlepiej wchodzić na teren ruin z pierwsza grupą odwiedzających o godzinie 6 rano. Podobno wtedy jest szansa, na bycie jedną z pierwszych osób i ominięcie tłumów. Nam udało się dostać wejściówki na godzinę 7 rano. Zatem nie byliśmy całkiem pierwsi, jednak nie było tragicznie i mieliśmy niewielkie okienka na zrobienie przyzwoitych fotografii…

Jednak przed samym wjazdem pod bramę wejściową odstaliśmy swoje w bardzo długiej kolejce, aby wsiąść do jednego z wielu busów zabierających odwiedzających. Z perspektywy czasu mogę stwierdzić, że spokojnie można całkowicie zrezygnować z opcji wjazdu i po prostu wejść do góry na piechotę. Z wywiadu wśród bardziej wytrwałych odwiedzających wynika, że potrzeba na to trochę ponad godzinę i odrobinę kondycji… Gdybyśmy mieli bilety wstępu na późniejszą godzinę, pewnie pokusilibyśmy się też o ten wysiłek.

Machu Picchu. Mityczne i tajemnice miejsce ma na pewno wiele uroku i robi duże wrażenie na odwiedzających. Na nas zrobiło. Pomimo niewielkich uprzedzeń jakie mieliśmy i odrobiny dystansu spowodowanego ogromnym szumem wokół niego. Jednak ocenę i decyzję czy warto je odwiedzić pozostawiamy każdemu z Was. Może zdjęcia pomogą Wam ją podjąć…